Halleyyy'den bugünlere..

Benim çocukluk anılarımda ayrı yeri vardır Gönen'in..Kaplıcalarının..Çok eğlendiğim bi yerdir oradaki Yıldız Otel..Eskiden kalabalık çoluklu çocuklu annemlerin arkadaş grubuyla giderdik,eskiden..biz çocukken..O aslanlı havuzda az yüzmemişimdir, hamamı ilk orda görmüşümdür, keseci kadından korkarak koşarken kayıp düşmüşümdürr, bir bayram akşamında yemekte çıkan şarkıcı kadını görüp ona özenerek, otelde olan çocuklar ile grup kurmuş, 2. bayram akşamına kadar tuvaletlerde ayna karşısında ,asansörlerde provalar yapmış ve sahneye çıkmışlığımız bile vardır..Hay Halleey, ha ha Halleyyy.. merhaba halley sevgi ver burayaaaa Halleyy diye söylemişliğimiz vardır o zamanki Eurovision'da 9 . olan şarkıyı..
Yılbaşları,bayramlar..annem hamam,sıcak su düşkünü bi kişilik olduğundan, neredeyse lise zamanlarıma kadar Gönen'e muhakkak giderdik..Sonra,lisede ben büyüdüm, ya artık annemlerle takılmamaya başladım ya...Gitmez oldum Gönen'e..Gönen de yaşlandı bence, otel,kaplıcalar, e eğlenecek arkadaş da kalmadı..Sonra en son 1 kere daha, lise bitmiş ve üniversitenin ilk senesinde, araba kullanıcam ben, araba kullanmayı öğrenicem ben diye tutturmuştum,aslında şöyle olmuştu, çok aşık olduğumu sandığım fakat 1 ay sanırım sadece 1 ay çıkıp sonra beni terkeden evet beni tek terkeden hain kişilik:), eski sevgili yüzünden kendimi yeni bişilere kanalize etme ihtiyacı hissetmiştim, bu da araba kullanma merakı olmuştu..
İşte o dönem, annemle babam beni yine kandırdılar ve Gönene onlarla gidersem araba kullanmayı öğreteceklerini söylediler..Ben de son kez bu vesileyle Gönen'e gittim..Tabi babam orada kendi öğretecek kadar sabırlı ve strese dayanacak kalp kuvvetinde bi insan olmadığından , Gönen'deki tek ehliyet kursunda bi hocayla anlaştı , o hoca 3 gün boyunca gelip beni 2 fren, 2 debriyajlı arabasıyla aldıı ve ben Gönen'in çevre köylerine,inişli çıkışlı,virajlı yolları aşarak gidip dönerekk bir direksiyon virtiözü oldummm :)..İstanbul'a dönerken ehliyetim henüz yok, ama engin köy yolları tecrübem vardı..Ama adam mı güzel öğrettii, o köy yollarının engebeleri mi beni usta yaptı bilemedim fekatt, şu an yollarda taksi şoföründen hallice yol alıyosam, tohumları Yeşil Gönen'de atılmıştır benim şoförlüümünn işte..

Heh, işte biz yıllardır benim gitmediğim ama annemlerin hala severek kaldıkları, Gönen'e gidiyoruz yarın..Hem de koca ile..Ama sadece koca ile değil..Bir de şu hayatta kalan tek en büyük aile büyüüğümüz olan dedemle..Anneannemi kaybedeli 7 sene olacak, babaannemi ve dedemi de 2004 senesinde bi kaç ay aralıklı olarak kaybettik..
Şimdi son 5-6 senedir hiç aksatmadan dedemle beraber yaptığımız dede-torun aktivitesi olan dedemin lisesinin talaş böreğine gitme aktivitemize bir yenisini eklicez keyiflee..Her sene dedem için bir ümit olsun ve o yaşam ümidi kaybolmasın diye süprizler yapan annem& babam, geçen sene gidip çok beğendiği Gönen'e tekrar götürme sözü vermişler ..Ve dedemin 1 senedir beklediği tatil günleri geldi iştee, bu sefer ben ve koca eşlik edicez dedeme..Yarın sabah yola çıkıcaz,geze geze gidicez kaplıcalara..Yanımızda Kıymet Hanım, dedemin anneannemden sonra hayat arkadaşı:) olan bakıcı demeyelim can yoldaşı da olacak..Pazar akşamı biz dönücez, onlar 1 hafta daha keyifle devam edecekler kaplıca sefalarına..

Dedem felç geçirdi benim..çok uzun seneler önce..çok zor yürüyo..son yıllarda iyice bırakmıştı yürümeyi..ama Gönende içine yaşama sevinci gelecek gene biliyorum..Biraz daha zorlayacak kendini yürümek için belki..

Sonra, haziranda talaş böreği günü var dedemin..bi heyecanla onu beklicek , hayat hep bi umut, bi heyecan değil mi..87 yaşında da,yaşanan heyecanlar azalsa da bitmiyo, bitmesin de zaten..

İşte biz yarın sabah keyifli , dedeli ,kaplıcalı bi haftasonuna başlayacağız..Herkeslerin haftasonu keyfi bol olsun..